Informacja

Opłata za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej

Przypominamy, iż dnia 1 stycznia 2018r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2017r. Prawo wodne (Dz. U. z 2017r.), która nałożyła na samorząd lokalny obowiązek określania i pobierania opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej.

Art. 269 ust. 1 pkt.1 ustawy Prawo wodne wprowadził obowiązek uiszczania opłat za usługi wodne w przypadku zmniejszenia naturalnej retencji terenowej, gdy spełnione są poniższe kryteria:

• - nieruchomość ma powierzchnię powyżej 3500 m² - poprzez nieruchomość rozumie się działki, które są objęte jedną księgą wieczystą, niezależnie od tego, ile działek księga wieczysta obejmuje;
• - roboty lub obiekty budowlane trwale związane z gruntem, zajmują powyżej 70% powierzchni nieruchomości, wyłączając ją z powierzchni biologicznie czynnej - jako powierzchnię biologicznie czynną rozumie się teren o nawierzchni urządzonej w sposób umożliwiający roślinom naturalną wegetację, a także retencję wód opadowych;
• - nieruchomość zlokalizowana jest na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej - poprzez kanalizację zamkniętą należy rozumieć sieć kanalizacji deszczowej lub ogólnospławnej, natomiast za kanalizację otwartą uznaje się m.in. rynsztoki, rowy, rynny, korytka odwadniające, systemy odwodnień i profili dróg, chodników oraz innych powierzchni utwardzonych.

Opłaty z tego tytułu zgodnie z art. 298 pkt. 2ustawy Prawo wodne ponoszą: osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:

• a) właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
• b) posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
• c) użytkownikami wieczystymi gruntów,
• d) posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, - które na skutek wykonywania robót i obiektów mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji terenowej doprowadziły do zmniejszenia tej retencji.

Wysokość opłat ustala się zgodnie z art. 270 ust. 7 oraz art. 272 ust. 8 ustawy Prawo wodne, jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wyrażonej w m² wielkości utraconej powierzchni biologicznie czynnej oraz czasu wyrażonego w latach. Ustalając wysokość opłaty, uwzględnia się okres rozliczeniowy wynoszący kwartał.

Jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej, są określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (Dz. U. z 2017r., poz. 2502).

Z opłat zwolnione są zgodnie z art. 269 ust. 2-3 ustawy Prawo wodne:

• - jezdnie dróg publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych umożliwiających retencję lub infiltrację tych wód;
• - kościoły i inne związki wyznaniowe.

Zgodnie ze znowelizowanym art. 552 ustawy Prawo wodne podmioty obwiązane do ponoszenia opłat za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej są obowiązane składać wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta oświadczenia za poszczególne kwartały. Oświadczenia należy składać w terminie 30 dni od dnia, w którym upływa dzień przypadający na koniec każdego kwartału.

Wzór oświadczenia do pobrania.

Wyjaśnienia i opinie dotyczące opłaty za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej znajdują się na stronie internetowej Wód Polskich pod adresem: https://www.wody.gov.pl/nasze-dzialania/oplaty-za-zmniejszenie-naturalnej-retencji